Sevgili Güzin Abla, ben 22 yaşında yeni evli bir genç kadınım. Eşim benden 7 yaş büyük ve benden önce bir evlilik yapmış. O evliliğinden 5 yaşında bir kız çocuğu var.
Çocuk annesiyle kalıyor ama arada sırada babasını görmek için bize de geliyor. Ben onu bağrıma basmaya hazırım. Ancak çocuk hem küçük olduğu için hem de belki annesinin etkisiyle bana karşı çok tepkili.
Ona yaklaşmak için denediğim tüm hamleler boşa çıkıyor. Sanki beni bir düşman gibi görüyor. Aldığım hediyeleri yere atıyor, bana bağırıyor.
Babasına karşı da tatsız davranışlar sergiliyor. Benim eşimle herhangi bir problemim yok, eski evliliği hakkında da bir yorum yapmıyorum.
Hatta eski eşiyle de çocuk nedeniyle zaman zaman karşılaşıp görüştük. Bir problem olmadı. Kadın bana karşı samimi davranıyor.
Ama sorun çocuğun beni kabullenmek istememesi.
Eşim ise çocuğuna çok düşkün, onunla vakit geçirmek istiyor hatta onunla tatile çıkmak istiyor.
Çocuğa karşı elimden geleni yaptığımı düşünüyorum. Ama çocuğun bana karşı önyargılı davrandığının farkındayım.
Ya çocuk annesinin etkisinde ya da benden hoşlanmadı.
Ben ona yapmacık bir sevgi göstermiyorum. Aksine onunla oyunlar oynamaya çalışıyorum. Yine de aramızdaki duvarı yıkamadım.
Eşimi çok seviyorum aramızda bir problem de yok ama bu çocuğun kalbini kazanamazsam eşimin arada kalacağını düşünerek üzülüyorum.
Ben aslında çevresi tarafından sevilen, sempatik bulunan biriyim.
Çocukla çocuk olmayı da biliyorum ama tüm çabalarıma rağmen bu çocuğun sevgisini kazanamıyorum.
Ne dersiniz Güzin Abla, bu küçük kıza iyi bir anne olmayı başarabilecek miyim
Gönder