O sorumun cevabı elimdeki notlara göre şu olmuş: “Doktor, HAYAT İNSANLARLA GÜZEL ve yalnızlık sadece yüce Allah’ın baş edebileceği bir şey. Eğer uzun ve iyi bir hayat sürmek istiyorsak, sağlıklı bir yaşam sürecine olabildiğince olumlu insani ilişkiler, anılar ve anlamlar yüklemeyi arzuluyorsak kalabalıklaşmak ve kalabalıklara karışmak mecburiyetindeyiz. Şu bilgiyi de bir kenara dikkatle not et: YALNIZLIK VE SOSYAL İZOLASYON 2000’Lİ YILLARIN ÖZELLİKLE YAŞLI İNSANLAR İÇİN EN ÖNEMLİ İNSANİ SORUNLARINDAN BİRİ OLACAK!”
Ne yazık ki hayat hocam rahmetli Demirel’in üzerine basa basa söylediği bu cümleler bugün bir bir doğrulanıyor.
Hayatımıza giren onca “SOSYAL MEDYA” araçlarına rağmen yalnızlık meselesi özellikle hızlı yaşlanan toplumlarda önemli bir sağlık sorunu haline geldi, geliyor. “Peki, sonuç ne? Yalnızlığın sağlıkla ne ilişkisi var hocam?” diyorsanız buyurunuz...
HAYAT İNSANLARLA GÜZEL
ARAŞTIRMALAR, net ve açık olarak gösteriyor ki yalnızlık ve sosyal izolasyon beden sağlığını da ruh sağlığını da altüst edebiliyor. Kalp damar hastalıklarına Alzheimer dahil bunama sorununa yalnızlık çekenlerde daha sık ve daha erken yaşlarda rastlanıyor. Yalnızlık ve sosyal izolasyon, depresyona hatta intihar teşebbüslerine bile yol açabiliyor. Çoğu zaman yanlışlıkla “sakinlik”le eşdeğer kıldığımız yalnızlık sorunu, ürettiği yoğun stres hormonları yoluyla damar sertliğinden eklem iltihabına, şeker hastalığından hipertansiyona pek çok hastalığın tetikçisi de olabiliyor. Yine araştırmalara bakılırsa derin ve kalıcı yalnızlık neredeyse bedenlerimiz için günde 15 sigara içmekten daha kötü ve daha yıpratıcı bile olabiliyor. Eğer yalnızlığımız giderek derinleşip kronikleşirse, kalıcı hale gelirse önünüzdeki 7 yılda ölme riskiniz yaklaşık yüzde 30 oranında artabiliyor. Kısacası “ERKEN ÖLÜM” bile ilişkilendirilen yalnızlık ve sosyal izolasyon meseleleri yeni bin yılın en önemli sağlık tehditleri olarak karşımızda öylece duruyor.
Gönder